Innflutningur og útflutningur eru tvö grundvallarhugtök í alþjóðaviðskiptum sem vísa til vöru- og þjónustuflutninga milli landa.
- Innflutningur: Innflutningur er vara og þjónusta sem land kaupir frá erlendum löndum. Þegar land kaupir vörur eða þjónustu frá annarri þjóð og kemur með þær inn á eigin landamæri teljast þessir hlutir innfluttir. Þessar vörur og þjónusta eru framleidd í öðrum löndum og eru fluttar inn til að fullnægja innlendri eftirspurn eða til að nota í staðbundnum iðnaði. Dæmi um innflutning eru erlend framleidd raftæki, vélar, hráefni, fatnaður og matvæli sem flutt eru inn í land í neyslu- eða framleiðsluskyni.
- Útflutningur: Útflutningur er aftur á móti vörur og þjónusta sem framleidd er í landi og seld á erlendan markað. Þegar land selur vörur sínar eða þjónustu til annarra þjóða teljast þær vörur útflutningsvörur. Útflutningur er mikilvægur þáttur í hagkerfi lands þar sem hann skapar tekjur og skapar atvinnutækifæri. Algeng dæmi um útflutning eru framleiðsluvörur, landbúnaðarvörur, tækni, þjónusta (svo sem ferðaþjónusta eða ráðgjöf) og náttúruauðlindir sem eru sendar til annarra landa til neyslu eða notkunar.
Jafnvægið á milli inn- og útflutnings lands er lykilvísir um vöruskiptajöfnuð þess. Ef land flytur út meira af vörum og þjónustu en það flytur inn er afgangur af vöruskiptum. Aftur á móti, ef land flytur inn meira en það flytur út, er það viðskiptahalli. Jöfn viðskipti eiga sér stað þegar innflutningur og útflutningur lands eru nokkurn veginn jafn.
Alþjóðaviðskipti gegna mikilvægu hlutverki í hagkerfi heimsins, auðvelda vöru- og þjónustuskipti yfir landamæri og stuðla að hagvexti og sérhæfingu meðal þjóða. Ríkisstjórnir stjórna oft inn- og útflutningi með tollum, viðskiptasamningum og annarri viðskiptastefnu til að vernda innlendan iðnað, stuðla að sanngjarnri samkeppni og ná efnahagslegum markmiðum.